2. kafli

Handþvottur 

Nokkrum árum áður hafði ég komist í kynni við kennslu Yeshua þar sem hann talar gegn erfikenningum forfeðranna (hefðum öldunganna). Þá hafði ég hitt mjög áhugaverðan náungan sem lýsti sjálfum sér sem „kristnum manni sem héldi Torah.“ Ég hafði aldrei fyrr hitt kristinn mann sem hélt Torah og ég átti svolítið erfitt með að átta mig á þessu. Ég hafði alltaf haldið að fylgjendur Yeshua hötuðu Torah, að þeir tryðu því að það væri búið að afnema Torah og að „Torah hefði verið neglt á krossinn.“ Þegar þessi nýi vinur minn sagðist vera kristinn maður sem héldi Torah, bað ég hann að útskýra fyrir mér hvað hann ætti við. Hann hafði umgengist mig í svolítinn tíma og vissi þess vegna að hvenær sem þú ræðir eitthvað við karaíta, verður þú að leggja fram heimildir fyrir þínu máli. Frekar en að tala kenningarlega séð, opnaði hann einfaldlega Nýja testamentið sitt og las fyrir mig orð Yeshua úr Matteusarguðspjalli.

 Sannlega segi ég yður: Þar til himinn og jörð líða undir lok, mun ekki einn smástafur eða stafkrókur falla úr lögmálinu, uns allt er komið fram. (Matt. 5.18)

             Hann útskýrði að Yeshua væri að segja að Torah væri ekki fallið úr gildi, ekki einu sinni hið minnsta smáatriði. Svo hélt vinur minn áfram: „En...“ Það er alltaf eitthvað „en“ í þessu. „En,“ útskýrði kristni vinur minn sem hélt Torah, „það var sumt í Torah sem Yeshua felldi úr gildi.“ Ég vissi að þetta hafði verið of gott til að vera satt. Ég spurði hann hvort hann gæti gefið mér einhver dæmi um það. Hann útskýrði fyrir mér að upphaflega hefði verið boðorð um að það ætti að þvo hendur áður en brauð væri borðað en Yeshua hefði fellt það úr gildi. Ég gat ekki annað en brosað þegar ég heyrði þetta. Ég bað vin minn að finna versið í „Gamla testamentinu“ þar sem segði frá því að við ættum að þvo hendurnar áður en við borðuðum brauð. Hann var viss um að það væri þarna einhvers staðar... Það hlyti að vera í 3. eða 4. Mósebók, einhvers staðar þarna í „helgisiðalögmálinu.“ Ég lét hann engjast um stund á meðan hann fletti í gegnum hvern kaflann á fætur öðrum. Eftir að hann hafði leitað í um það bil fimmtán mínútur útskýrði ég fyrir honum að það væri ekkert slíkt boð í Torah, hvergi nokkurs staðar.

            Handþvottur fyrir neyslu brauðs var mér tilfinninganæmt málefni. Ég ólst upp sem strangtrúaður rabbínískur Gyðingur, faðir minn var sjálfur strangtrúaður rabbíni. Þegar ég ólst upp var mér kennt að það væri mikil synd að borða brauð án þess að „þvo hendurnar“ fyrst. Þegar rabbínar tala um „handþvott“ eiga þeir ekki við hreinlætisþvott með sápu, því slíkt er aðeins heilbrigt hreinlæti. Það sem rabbínar eiga við er mjög ákveðinn helgisiðaþvottur handanna. Þessi siður rabbína hefst með sérstakri könnu, sem uppfyllir ákveðin skilyrði. Þessi kanna er fyllt af vatni og síðan tekin í hægri hönd og vatni hellt yfir vinstri höndina. Síðan er kannan færð yfir í vinstri hönd og vatni hellt yfir hægri höndina. Þetta ferli er endurtekið í annað sinn og samkvæmt sumum hefðum, í þriðja sinn. Að lokum verður að fara með blessun:

            Blessaður sért þú Drottinn, konungur alheimsins, sem hefur helgað okkur með boðum sínum og boðið okkur að þvo hendurnar.⁷

⁷ Sjá Babylonian Talmud, Berachot 60b; Shulchan Aruch, Orach Dhayim 4:1 [vol. 1, bls. 15]; Siddur Rinat Yisrael (nútíma bænabók rabbína) bls. 108. Reglurnar um handþvott eru útlistaðar í Kitzur Shulchan Aruch, 40 [Basel útgáfan, bls. 223-231; Goldin þýðingin bls. 125-130]. 

            Þegar ég ólst upp og stóð frammi fyrir þessum helgisið daglega, fór ég að andmæla þessum blessunarorðum, því ég gat hvergi séð grundvöll fyrir slíku boði í Torah. Rabbínarnir mínir útskýrðu fyrir mér að handþvotturinn væri „lögleiðing“ rabbína og að Guð hefði boðið okkur að hlýða rabbínunum. Með því að hlýða þessari lögleiðingu rabbína værum við þar með að hlýða Guði sem skipaði okkur að hlýða rabbínunum. Þegar ég bað um að fá að sjá hvar Guð segði okkur að hlýða rabbínunum var mér sagt að hætta að spyrja svona margra spurninga.

            Ég vissi að handþvottinn var hvergi að finna í Torah og ég útskýrði þetta fyrir kristna vini mínum sem hélt Torah. Þetta kom honum á óvart, svo að við opnuðum 15. kafla Matteusarguðspjalls þar sem sagt er frá því hvernig lærisveinar Yeshua setjast niður til að borða brauð án þess að þvo hendur sínar. Farísearnir koma til Yeshua og kvarta:

-2- Hvers vegna brjóta lærisveinar þínir erfikenning forfeðranna? Þeir taka ekki handlaugar, áður en þeir neyta matar. -3- Hann svaraði þeim: Hvers vegna brjótið þér sjálfir boðorð Guðs sakir erfikenningar yðar? (Matt. 15.2-3)

            Lærisveinar Yeshua voru ekki sakaðir um að brjóta Torah, heldur „erfikenning forfeðranna.“ Yeshua svaraði þeim að það væru erfikenningar forfeðranna (öldunganna) sem brytu gegn boðorðum Guðs. Ég get vel skilið hvernig einstaklingur sem þekkir ekki faríseisma getur ruglað „erfikenning forfeðranna“ við Torah. En ég ólst upp við faríseisma og skil á vissan hátt nákvæmlega hvað Yeshua var að tala um, vegna þess að ég gekk sjálfur í gegnum það sama. Ég áttaði mig á því að til þess að skilja þessi orð Yeshua þyrfti vinur minn skyndinámskeið í gyðingdómi faríseismans.

ð
Áfram í 3. kafla...

ï
Til baka í 1. kafla...

torah@internet.is